Cuma günü danışmanla görüşmeden sonra teze ara verip biraz gezip tozayım, dedim. Öyle de yaptım. Ertesi gün de hiç tezle ilgilenmedim. 24 saati aşan ekrana bakmama durumundan gözlerim kendine geldi, akları özüne döndü. Bugünse ha yazdım ha yazacağım. Başlayabildim mi, hayır. Gece olmak üzere, biraz daha yazmazsam uyku iyice basacak, tüm iş yarına kalacak.
Ama… Yine de iyi ki ara vermişim. Cuma okula giderken iyice asosyal olduğumu fark ettim. Minibüste şoförün arkasına, tekli koltuğa oturdum. Elimde bir kitap (tezle ilgili tabi) eğdim kafayı okuyorum. Bir yandan sarsılmaktan ve önceki streslerimden bulanan midemi duymazlıktan gelmeye çalışıyorum. Sonunda pes edip kitabı kapattım. Ancak… Şoför dolanmamak için şurada inecek var mı burada inecek var mı, diye soruyor. Bense cevap verip vermemekte kararsız kaldım. O durak, o durak mıydı, diye düşündüm. Sonra bir de baktım tek yolcu ben kalmışım. Şoför bana da nerede ineceğimi sorunca ben de cevaplayınca… Ben demin sormuştum ama, dedi. Bende yine cevap yok. Sonra biraz mıdırdandı; hatta bir ara “gitmiyorum ulen” dedi. Ben yoldaki diğer araca kızdığını düşünüyorum hala. Umarım öyledir…
Bu arada fark ettiğim bir detay daha var. Tez yazarken bir başlığı attığınızda onu tamamen bitirmeden başka başlığa geçmeyin. Ben de böyle yapmaya çalıştım; ancak sayfa sayısından emin olamadığım için kısa kestiğim yerlere şimdi yama yapmam gerek. Siz siz olun hangi başlık için kaç sayfa yazmanız gerektiğini önceden planlayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder