Hayat daha bir güzelleşti. Adeta her gün bahar... Sanki bir yaz mayışıklığıyla sadece bedenimi değil ruhumu da dinlendiriyorum. Uykum gelmeden yatağa giriyorum. Sabah uykum kansa da kalkmıyorum. Mışıl mışıl uyuyorum. Daha az kafein tüketiyor. Daha çok sevişiyorum. Canım isterse çıkıp sabahlara kadar coşup eğleniyorum. Sürekli arayıp tezi soran o kadından/adamdan da kurtuldum. Kimseye hesap vermiyorum. Ayrıntılı, hesaplı, anadilde, yabancı dilde akademik ve sıkıcı kitap ya da makale okumak zorunda değilim. İstersem saatlerce televizyon izliyorum. Magazinin, dizinin dibine vuruyorum. Diğer taraftan kah biriktirdiğim dergileri okuyor kah sürekli okumayı ertelediğim kitapları okuyorum. Bazen film, bazen de anlamsızca tavanı izliyorum...
Yo dostum yoo... Yok öyle bir dünya... Sudan çıkmış balık gibiyim. Tezin bittiğini ancak 3 ay sonra farkedebildim. Hiç olmadığım kadar boşum. Uyur gezer vaziyetteyim. Yine evde takılıyorum, asosyalim, nadiren dışarı çıkıyorum. Televizyon karşısında oturduktan bir süre sonra sıkılıyorum. Eski alışkanlıkla boşa vakit harcadığımı düşünerek kendime bir meşgale arıyorum. Cepte metelik yok. Bunu demişken aklıma geldi. Konuyla ilgisi yok; ama... "Cepte metelik yok" Sevgili desen ben tezi bitirdikten sonra kendi tezine başladı.
Evet dostum evet, asıl derdim bu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder